Por el progreso de la psicología


POR EL PROGRESO DE LA PSICOLOGÍA


POR LA ORGANIZACIÓN COLEGIAL DEMOCRÁTICA

EN CUMPLIMIENTO DE NUESTRA OBLIGACIÓN CIUDADANA

¡PORQUE ESTAMOS INDIGNADOS CON EL COP!


DECLARACIÓN POR LA DEMOCRATIZACIÓN DEL COP Y EL DESARROLLO DE LA PSICOLOGÍA



viernes, 23 de diciembre de 2016

Cultural navideño

Y NO.  NO ES UN VILLANCICO...

Pero os deseamos unas buenas fiestas...

A ver qué depara el año 2017 en el mundo de la psicología clínica española.

Nunca lo olvidemos: lo que da sentido a nuestras reivindicaciones no es nuestro ombligo.  Son las necesidades de las personas que atendemos.

Charlie Faye & The Fayettes - Rockaway Beach - RAMONES cover

viernes, 25 de noviembre de 2016

Y de nuevo, el cultural del fin de semana. Para disfrutar




Taste:
What's Going On - Live At The Isle Of Wight Festival 1970


Taste’s performance at the festival was so well received that Jimi Hendrix when asked on the Sunday, “How does it feel to be the best guitarist in the world”, replied, “I don’t know, why don’t you go and ask Rory Gallagher?” (de los gallagher de Cork, no de los de Manchester)


martes, 22 de noviembre de 2016

DOS SITUACIONES DIFERENTES. Y UN PAR DE DATOS. QUE CADA CUÁL SAQUE SUS CONCLUSIONES


 Situación 1:

"Hola, soy licenciada en Psicologia desde hace 6 años. Hasta ahora he ido teniendo trabajos que nada han tenido que ver con lo mio (camarera, cocinera, niñera, dependienta...) Trabajos muy dignos pero ya me he cansado de precariedad, ahora intento buscar algo para empezar a trabajar de lo mio (si, mala época he elegido) como una prácticas remuneradas o una beca en RRHH que me den lo justo para un alquiler y comer, no pido mucho, pero todas las ofertas son para estudiantes para hacer convenios con la universidad o gente que estén recien salidos de la universidad. ¿Qué puedo hacer yo? En los trabajos que intento piden años de experiencia y en trabajos de becaria no me admiten al llevar 6 años licenciada. A ver si me podeis echar una mano porque rozo ya la desesperación."



Testimonio  recogido en internet, de acceso libre


Situación 2: 

Emolumentos de los miembros del CGCOP por razón de su cargo (dietas aparte)
Presupuesto del CGCOP año 2015: 2.655.647,17 euros

Datos 1: 



Nuevos alumnos de psicología y otras titulaciones


Datos 2: :


Demandantes de empleo de licenciados en psicología año 2015

¿NO EXISTE UN ENORME DESEQUILIBRIO?

domingo, 20 de noviembre de 2016

ENTRADAS CULTURALES DEL BLOG: HONESTY (BILLY JOEL)






Resultado de imagen de BILLY JOEL HONESTY



Para terminar este fin de semana, y como homenaje a las grandes entradas musicales, y en general sección cultural de Blog, os dejamos una canción de Billy Joel, titulada "Honesty".


Mientras seguimos reflexionando....


https://www.youtube.com/watch?v=WDrb7GCTlKI


domingo, 13 de noviembre de 2016

UN POSIBLE DIÁLOGO ACERCA DE LA POSICIÓN DE LA CONFERENCIA DE DECANOS SOBRE EL ITINERARIO GRADO-MÁSTER-PIR

Resultado de imagen de IMAGENES GENTE PASEANDO

Diálogo interno. ¿Por qué la CDPUE pueden estar en contra del itinerario?

- ¿Por qué la CDPUE no se ha pronunciado sobre el itinerario hasta el momento? Siendo tan consistente la seguridad con la que fue defendido por otras organizaciones, choca el que no se pronunciaran hasta ahora. Incluso se les presupondría voluntad de hacer que el estudiantado “pasara por caja” antes de poder presentarse al PIR.

- La única explicación es que “no les interesara pronunciarse”. Y no les interesaba porque realmente estaban en contra, pero no querían problemas con otras organizaciones. Fíjate, mientra la CDPUE callaba, el CEP-PIE argumentaba su manifiesto en contra del itinerario. Comprendemos el que los estudiantes no quieran pasar por un máster y su precio para acceder a la especialidad. Curiosamente, cuanto más lo reivindicaban, más y más espacio se les daba en INFOCOP y otras reuniones. El estudiantado tiene poco acceso a profesionales, y mucho a profesores... no podemos no pensar que el CEP-PIE lleve 4 años defendiendo una cosa de la que los decanatos estén en contra.

- Entonces ¿Podemos inferir, que estos 4 años la CDPUE ha estado en contra del itinerario, usando al CEP-PIE como ariete y ellos quedándose a salvaguardia?

- Exacto.

- Vale. ¿Pero por qué pronunciarse ahora? ¿Por qué salir de esa salvaguardia ahora?

- No podemos más que preguntarnos lo que ha cambiado. Luego de sesudas noches sin dormir, he llegado a una conclusión: “hay gobierno del PP”.

- ¿Y eso que implica?

- No debemos olvidar que uno de los últimos capítulos del último gobierno de Rajoy fue el famoso 3+2, algo inaceptable para las universidades porque ahorra 1 año al alumnado en la consecución de un título como el grado. Hay que luchar por que esto no sea así, y si es así, que psicología sea una excepción.

- ¿Que hizo la CDPUE para no caer en el 3+2? Reunirse con ciudadanos para “regular el grado”, aprovechando una línea no cumplida de la Ley General de Salud que prometía regular el PGS y regular el grado, nos encontramos con que se reguló el PGS pero que el grado quedó pendiente,

- Bueno, que yo sepa, nadie dejó de poder hacer el grado en este tiempo, ni nadie quedó sin poder acceder a ningún sitio por tener un grado no regulado.

- Shhh. Aunque eso podríamos decirlo, lo importante es regularlo para evitar el 3+2, y eso es dificil. Diferentes noticias hablan de lo “importantísimo” que es regular el grado:
http://www.infocop.es/view_article.asp?id=6447&cat=44
http://www.infocop.es/view_article.asp?id=6483&cat=9 
http://www.infocop.es/view_article.asp?id=5496
http://www.infocop.es/view_article.asp?id=6480&cat=9

- Ya, y ¿los argumentos?

- Aquí tenemos una con argumentos.
 http://www.infocop.es/view_article.asp?id=6232&cat=9

- ARGUMENTO 1.- El título de PGS necesita de máster regulado, y de grado regulado.

- Entiendo que hay miles de personas esperando a que haya una regulación de grado para acceder al título de PGS

– Shhhh. A ver si te gusta más el 2. ARGUMENTO 2.- Los extrangeros no pueden homologar su título de grado.

- ¿Entiendo que llevamos 4 años sin homologarle el título de psicología a nadie? La UNED estará mintiendo en este documento

 http://portal.uned.es/pls/portal/docs/PAGE/UNED_MAIN/LAUNIVERSIDAD/UBICACIONES/02 /HOMOLOGACIN/HOMOLOGACION.PDF

– Shhh. ARGUMENTO 3.- Se está accediendo al PIR desde titulaciones que no son exactamente psicología...

- Ya pero eso con el itinerario... Ahhhh... ¡Si hay itinerario, no será necesario regular el grado, y tendrán menos argumentos para regularlos, y más riesgo de caer en el 3+2!

- ¡Exacto! Es poco creíble la necesidad de una regulación diferente para cosas que ya se están haciendo con normalidad. Por eso, después de mucho tiempo de silencio, van a pronunciarse sobre el itinerario.

- Pero, ¿Y si no lo consiguen? ¿Y si con esta estrategia lo único que consiguen es que a la Especialidad de Psicólogo Especialista de se pase de accederse desde una licenciatura de 5 años, a un grado de 3 años? ¿No es una apuesta demasiado grande? ¿Si la Especialidad ya está en una situación precaria... Cómo de precaria estará si se regula el acceso desde el grado y este se degrada a 3 años?

- Bueno. Eso te preocupa a tí. Para la CDPUE, sus prioridades son sus prioridades.
__________________________________-

A lo mejor hablan de todo esto en su próxima reunión
http://www.cdpue.es/…/Programa-Reunion-CDPUE-Noviembre-2016…


miércoles, 2 de noviembre de 2016

Comunicado de la Mesa Galega da Psicología Clínica sobre la sentencia ante el recurso contencioso administrativo de ANPIR contra la Orden ECD/1070/2013, de 12 de junio, por la que se establecen los requisitos para la verificación de los títulos universitarios oficiales de Máster en Psicología General Sanitaria



Comunicado de la Mesa Galega da Psicología Clínica sobre la sentencia ante el recurso contencioso administrativo de ANPIR contra la Orden ECD/1070/2013, de 12 de junio, por la que se establecen los requisitos para la verificación de los títulos universitarios oficiales de Máster en Psicología General Sanitaria


Aunque la reciente sentencia de la Audiencia Nacional, desfavorable a la demanda de ANPIR, está levantando ríos de tinta (y ya sabemos que a río revuelto, ganancia de pescadores), ¿realmente esta sentencia supone un cambio con respecto a las competencias diferenciales entre las profesiones de Psicólogo General Sanitario (PGS) y Psicólogo Especialista en Psicología Clínica?

Nosotros creemos que NO. Por varias razones: 

1.        En la sentencia se insiste en que la regulación de la formación y conocimientos necesarios para adquirir el título de Máster en Psicología General Sanitaria, para poder ejercer la profesión de ese mismo título NO PUEDE EQUIPARARSE con atribuciones profesionales

2.        Como se ha dictado en alguna otra sentencia, “aun admitiendo la indudable relación que existe entre el título académico y el ejercicio de una determinada profesión, no impide reconocer la independencia que debe presidir la regulación de uno y otro”. Las propias Universidades, codemandadas en este recurso, admiten que la adquisición de competencias a través de la formación no implica atribución de funciones.

3.        Es por esto que la sentencia desestima las reivindicaciones de ANPIR, por cuanto que la Orden Ministerial objeto de recurso regula EXCLUSIVAMENTE los contenidos de formación del MPGS


Recordemos que el inicio del conflicto “psicología sanitaria”, al menos el inicio más explícito, comenzó cuando se publica en 2003 la Ley de Ordenación de Profesiones Sanitarias (LOPS), siguiendo el proceso de desarrollo normativo que deriva de la Ley General de Sanidad de 1986.
Para no aburrir a los lectores, saltamos hasta 2011, donde la Ley General de Salud Pública ofrece una solución para poder ejercer como profesión sanitaria a psicólogos que no tenían el título de especialistas en psicología clínica.

Hay que dejar claro, para no llevar a equívocos o expectativas frustradas, de uno u otro lado, que el legislador, en lo que tiene que ver con la regulación de profesiones sanitarias tituladas y reguladas, no se compromete a diferenciar taxativamente las competencias entre profesiones que comparten un cuerpo común de acción, como es la salud de las personas. Esto se ha visto comprobado una y otra vez en diferentes sentencias en las que un colectivo profesional pretendía delimitar, como un derecho exclusivo, su campo de actuación (por ejemplo, médicos de diferentes especialidades entre sí; médicos especialistas vs licenciados en medicina; o en nuestro caso, médicos y psiquiatras vs psicólogos clínicos, cuando pretendieron impugnar el RD de creación de la especialidad de psicología clínica). 

La propia LOPS, en la exposición de motivos, admite que “no se ha pretendido determinar las competencias de unas y otras profesiones de una forma cerrada y concreta sino que establece las bases para que se produzcan estos pactos entre profesiones, y que las praxis cotidianas de los profesionales en organizaciones crecientemente multidisciplinares evolucionen de forma no conflictiva, sino cooperativa y transparente”.

El legislador, por lo tanto, lo que hace es regular los requisitos académicos y condiciones de acceso habilitantes para el ejercicio profesional con tal denominación (PGS y PECPC), tanto si el ejercicio se realiza en los servicios sanitarios públicos como en el ámbito de la sanidad privada (LOPS dixit).
Queremos, llegado este momento, volver a resaltar la siguiente frase de la LOPS, “las praxis cotidianas de los profesionales en organizaciones crecientemente multidisciplinares evolucionen de forma no conflictiva, sino cooperativa y transparente” por cuanto que creemos que no siempre se ha producido de esta manera, en un conflicto interesado desde hace unos años, por sectores concretos del ámbito colegial, profesional y universitario.

Sabemos que una parte de las reacciones ante esta sentencia, de alegría o enfado o sorpresa, se dan de una forma espontánea (no interesada ni malévola) desde un contexto ambiguo o caótico de los últimos años. 

Pero también sabemos que otras reacciones van a obedecer a un intento mucho más interesado de mantener la confusión y temor de los psicólogos, sanitarios o no sanitarios, generalistas o especialistas, porque, como decíamos al principio “a río revuelto, ganancia de pescadores”.

Por ejemplo, van a difundir y amplificar esta frase que aparece en la sentencia (a nuestro juicio, incorrecta por descontextualizada)  que se hace eco del informe del abogado del Estado: “… destaca que la diferencia entre ambas titulaciones consiste fundamentalmente en que sólo el psicólogo clínico puede prestar sus servicios en el Sistema Nacional de Salud”. 

¿Esto significa que el PGS y el PEPC son titulaciones equivalentes para ámbitos de ejercicio y laborales diferentes? Rotundamente NO. Sólo reitera la voluntad del legislador de no entrar en profundidad en las competencias de unos y otros, y remarcar los requisitos de acceso y habilitación, y en nuestro caso, centrar la reserva de ejercicio profesional en centros sanitarios públicos y concertados para los psicólogos especialistas en psicología clínica.

¿El que no se expliciten unívocamente las competencias de unos y otros significa que todos podemos hacer lo mismo? Rotundamente NO

Los Colegios Oficiales de Médicos, en sus secciones de Ética y Deontología, nos llevan muchos años de ventaja. En los informes que han ido realizando en diferentes épocas ante conflictos competenciales, han dejado claro que si bien, no existe legislación que demarque la exclusividad y fronteras nítidas entre especialidades médicas, o entre médicas y no médicas, eso no significa que no se pueda sancionar penalmente casos de imprudencia profesional “en el supuesto de intervenciones con manifiesta carencia de pericia, de formación o capacidad”. 

La Organización Médica Colegial concluye que “tan reprobable éticamente sería fijar fronteras artificiales que establecieran una especie de área reservada en exclusiva a ciertos especialistas para actuar sobre determinados sistemas orgánicos o ejercer determinadas prácticas preventivas, diagnósticas o rehabilitadoras, como considerar que no existe límite alguno y que cualquiera puede dedicarse, habitual y públicamente, a ejercer como especialista sin serlo”.

Con toda seguridad, en el avance de los desarrollos normativos y organizativos en los últimos años hemos pasado y pasaremos por inevitables dialécticas. Pero, como llevamos denunciando desde hace años, diferentes sectores del ámbito colegial y Universitario mantienen artificialmente un conflicto que limita el desarrollo de la psicología en el ámbito sanitario.

Es totalmente criticable, y ante ello nos hemos puesto siempre enfrente, el intento de desprestigiar y anular la especialidad de Psicología Clínica, y la formación vía PIR por parte de quienes la han intentado eliminar al no estar bajo su control (y sus posibilidades de negocio), y que han sido ayudados por otros del contexto profesional y colegial a través de zancadillas en el proceso de desarrollo normativo. El último y más grave ha sido el de lograr que el itinerario  secuenciado en la formación hacia la especialidad no viera la luz legislativa, consiguiendo frenarla en los pasillos camino del Congreso de los Diputados.


Por todo ello, consideramos que esta sentencia no cambia absolutamente nada del panorama actual; también creemos que nunca se tuvo que producir (el recurso) por las razones señaladas, por la pérdida de tiempo que ha supuesto y el “alimento” que proporciona a quienes quieren seguir embarrando el tablero de la psicología.

__________________________________________________________________________
En este enlace tenéis el pdf de la sentencia. Curioso que tanto Redaccion Médica como Infocop enlazan el mismo documento cn subrayados varios. Alguien se puso muy contento la noche anterior a su publicación...


lunes, 12 de septiembre de 2016

PROPOSTAS ELECTORAIS EN SAÚDE MENTAL E PSICOLOXÍA CLÍNICA PARA O 25S. En Marea

 https://scontent-mad1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-1/p160x160/14192112_1848018725421691_2137649109584182526_n.png?oh=a2d6169523d61d13d1ffe0d26eb93ce0&oe=583FECC5


Dentro das propostas para sanidade, e específicamente no ámbito da saúde mental e a psicoloxía clínica en Galicia, En Marea cree necesario, e propón: 

126 A Saúde Mental, un servizo público para toda a poboación.

Galicia debe superar o modelo sanitario do PP, que esqueceu as políticas de Saúde Mental.

Traballaremos coas e cos profesionais sanitarios nun novo Plan Galego de Saúde Mental que garanta o servizo universal, e ata a súa aprobación poremos en marcha as medidas urxentes precisas.

Priorizaremos a integración no Sergas da atención e prevención das drogodependencias e condutas aditivas; a atención ao Trastorno Mental Grave e á saúde mental infanto-xuvenil, creando unha nova unidade de hospitalización no sur de Galicia.

Aumentaremos a dotación de persoal das unidades de saúde mental e dos hospitais de día, especialmente psicólogas e psicólogos clínicos.

Estudaremos a situación das persoas trasladadas desde os antigos manicomios a residencias de persoas dependentes, coordinaremos os departamentos de saúde mental cos servizos de Atención Primaria, e definiremos un Plan Galego de Prevención e Atención ao Suicidio.


PROPOSTAS ELECTORAIS EN SAÚDE MENTAL E PSICOLOXÍA CLÍNICA PARA O 25S. Bloque Nacionalista Galego (BNG)

http://www.bng.gal/media//bnggaliza/sections/logo-bng.png

O BNG plantexa, como propostas sobre Saúde Mental, e psicoloxía clínica a desenvolver na próxima lexislatura: 
- Plan Galego de Saúde Mental e Plan galego de Prevención do Suicidio, con dotación
orzamentaria e de persoal. 
- Incorporación normalizada de psicólog@s clínic@s tanto nos equipos de Atención Primaria como nos Servizos Médicos hospitalarios. Completar a incorporación d@s psicológ@s clínic@snos dispositivos específicos de saúde mental.
- Integración na rede sanitaria pública dos dispositivos de atención ás drogodependencias , coa estabilización do persoal e a dotación orzamentaria necesaria

PROPOSTAS ELECTORAIS EN SAÚDE MENTAL E PSICOLOXÍA CLÍNICA PARA O 25S. Partido Socialista de Galicia (PSdG-PSOE)


http://unharespostanova.psdeg-psoe.com/sites/all/themes/psdeg/logo.png

O PSdG-Psoe desenrola un programa electoral con propostas concretas sobre a atención psicolóxica no Servizo Galego de Saúde, dentro dun apartado propio



20. Desenvolveremos o Programa de Trastorno Mental Severo e os Equipos de Continuidade de Coidados, coa intención de dotar un equipo por área sanitaria.


21. Aumentaremos os tempos de consulta en saúde mental, así como as consultas de psicoloxía.


22. Melloraremos a atención á saúde mental infanto-xuvenil, creando unha segunda unidade de hospitalización de referencia, na Área de Saúde de Vigo, para ospacientes da rexión sanitaria sur de Galicia, e poñendo en marcha, de maneira progresiva, un Hospital de Día en cada Área de Saúde, empezando polas de maiornúmero de habitantes.


23. Aprobaremos unha nova lei Integral en materia de drogodependencias e outras condutas adictivas. 


24. Resolveremos o proceso de normalización da asistencia sanitaria ás persoas drogodependentes, integrándoa progresivamente no Servizo Galego da Saúde coma calquera outro problema de saúde. 


25. Transformaremos as actuais Unidades de Atención á Drogodependencia e asUnidades de Tratamento do Alcoholismo en Unidades de Condutas Adictivas, que ofrecerán programas diferenciais para as diferentes adiccións. 


26. Crearemos como referencia para toda a Comunidade Autónoma dúas comunidades terapéuticas para pacientes alcohólicos e unha comunidade terapéutica específica para patoloxía dual grave. 

 
ATENCIÓN PSICOLÓXICA NO SERVIZO GALEGO DE SAÚDE

Galicia sofre desde hai anos a situación deficitaria da atención á saúde mental en Galicia, e particularmente sobre as situacións irregulares e insuficiencias na prestación da atención psicolóxica no Servizo Galego de Saúde. É por iso que os socialistas debemos impulsar medidas para mellorar a atención psicolóxica e da saúde mental para dar cobertura a esta necesidade social.


Propostas concretas


1. Posta en marcha dun Plan Estratéxico en Saúde Mental , que volva a un modelo de saúde mental comunitario, integrador e interdisciplinar desde a visión biopsicosocial da saúde e enfermidade. 


2. Posta en marcha do Plan Galego de Prevención do Suicidio, coordinado pero independente do anterior, multisectorial e multinivel, dado o aumento do número de mortes por suicidio en Galicia nos últimos anos.


3. Incorporación normalizada de profesionais da psicoloxía clínica tanto nos equipos de atención primaria (centros de saúde) como nos servizos médicos hospitalarios (oncoloxía, neuroloxía, coidados paliativos, atención temperá etc.) para garantir a accesibilidade real aos tratamentos psicolóxicos en todos os niveis de atención da saúde. 


4. Completar a incorporación de profesionais da psicoloxía clínica nos dispositivos específicos de saúde mental, xa que existen hospitais de día psiquiátricos, equipos de continuidade de coidados, unidades de psicoxeriatría... que aínda non teñen equipos multidisciplinares completos.

5. Reverter a privatización da atención psicolóxica e de saúde mental que se estivo a producir nos últimos anos, a través de convenios de colaboración e mesmo bolsas, que son formas de externalización encuberta, prestando asistencia directa nos propios centros do SERGAS (en oncoloxía, a vítimas de accidentes de tráfico, en neuroloxía...) incumprindo toda normativa sanitaria e laboral.


6. Política de recursos humanos do SERGAS: 


A. Aumento de prazas de profesionais da psicoloxía clínica para garantir unha atención pública de calidade (a ratio actual está moi por debaixo da media española, 3,34 fronte a 4,3 por 100.000, e infinitamente por debaixo da media europea, de 18 por 100.000 hab.).

B. Procesos selectivos regulares para a categoría de psicoloxía clínica (a última OPE na que saíron prazas foi en 2008).

C. Estabilización laboral nos contratos temporais, agora cubertos a través de fórmulas como cobertura de servizos determinados ou acumulación de tarefas, en prazas que deberían cubrirse como interinidades.


7. Creación de servizos de psicoloxía clínica, como forma de organización estrutural e funcional, que permita unha mellor coordinación e eficiencia no traballo interdisciplinar coas distintas especialidades médicas e de enfermería, unha planificación máis axeitada das necesidades asistenciais e recursos dispoñibles, e a potenciación da formación, investigación e innovación específicas da nosa profesión.